BULION WOŁOWY Zawsze macie do wyboru bulion wołowy, drobiowy, z kaczki lub warzywny. Bulion wołowy, podawany często jak rosół z makaronem lub opieczoną bułką jest znacznie ostrzejszy i bardziej wyrazisty w smaku niż wersje wegetariańskie czy grzybowe. U nas w domu od lat króluje bulion wegetariański, taki z opieczonych warzyw i suszonych grzybów leśnych. Ponieważ znajomi prosili mnie o przygotowanie klasycznego bulionu wołowego, to skorzystałam z okazji i mam dla was również przepis na taką wersję. A Ty, jaki bulion lubisz? Znając moich czytelników to większość wybierze wersje roślinne. Ja tam się nie dziwię ale spoko, bulion wołowy tez jest OK., zwłaszcza dla tych osób, które jedzą mięso. Może powinnam, zacząć od tego, że najlepszy jest bulion wołowy gotowany na opieczonych kościach, to jakby podstawa. Nie ma bulionu bez kości. Bez kości jest rosół – może tak powinnam powzięć. Do przygotowania bulionu można wybierać kości szpikowe, długie i krótkie, pokrojone na kawałki, sprawdzi się również ogon, ale w jego przypadku bulion będzie bardzo bogaty w kolagen. I teraz są dwie metody. Najbardziej klasyczna, to kości wraz z przylegającym mięsem trzeba opiec w piekarniku. Wtedy bulion będzie ciemniejszy i bardziej esencjonalny. Jeśli nie jesteście w stanie lub zwyczajnie nie chcecie tego robić, wystarczy kości ugotować. A więc do dzieła, zapraszam na bulion wołowy w dwóch wersjach! BULION WOŁOWY BULION WOŁOWY – składniki: 3-4 kg kości wołowych (ogony, żeberka, kości szpikowe) 3-4 średnie cebule 4 -5 marchewek 3 łodygi selera lub połowa korzenia selera 1-2 korzenie pietruszki 4-5 liści laurowych około 4 litrów wody 2 łyżki octu jabłkowego 1 łyżka soli (dodaj mniej, na koniec doprawisz) BULION WOŁOWY – przepis: BULION WOŁOWY na opiekanych kościach: Rozgrzewam piekarnik do 200 stopni Celsjusza. Kości układam w jednej warstwie na blasze do pieczenia. Wstawiam do piekarnika i piekę przez 90 minut. W połowie pieczeni kości odwracam. Postępuj dalej tak jak poniżej od punku 4. BULION WOŁOWY na kościach (bez opiekania): Warzywa obieram, przekrawam na pół. Cebule opiekam na suchej patelni przekrojone na połówki. Kości i warzywa wkładam do dużego garnka. Dodaje ocet Zalewam wszystko zimną wodą. Wstawiam garnek na kuchenkę z włączonym małym gazem. Gotuję pod przykryciem przez minimum 2-3 godziny. W opcji wolnowaru należy gotować nawet 24 godziny. Nasi znajomi gotują bulion na małym gazie przez 3 dni. Jak widać im dłużej, tym lepiej! Jak masz więc czas, spokojnie może sobie pyrkać przez 6 godzin. Najlepiej gotować do czasu aż bulion osiągnie piękny brązowy kolor i wyrazisty smak. Ostrożnie usuwam większe kawałki dużą łyżką, aby zebrać nadmiar szumowin. Następnie odcedzam bulion przez gęste sito lub gazę (w przypadku gazy bulion musi być przestudzony) I już, bulion wołowy jest gotowy! Reader InteractionsSzukaj przepisu na stronie SKLEP Z EBOOKAMI

Nigdy nie robiłam demi glace w domu. Nauczyłam się go w pracy, ale nie próbowałam gotować w swojej kuchni ze względu na długotrwały i mocny zapach pieczonych, a później gotowanych kości wołowych. Nie mieliśmy też wyciągu. Nie mieliśmy, ale już mamy. Dlatego kiedy zobaczyłam w mięsnym na Królewskiej kości wołowe, spychany do głębi świadomości pomysł na demi glace nagle odbił się od dna i wytrysnął tuż przy uchu. Nabyłam więc kości, idąc z jednorazową reklamówką przez calutkie centrum Krakowa. Jedna z kości przebiła nawet folię i zawadiacko wystawiała się na smog. Aż dziw, że nie biegły za mną hordy Burków i Azorów. Mężowi nic nie powiedziałam, postanowiłam postawić go przed faktem dokonanym i zrobić niespodziankę. Tyle się nasłuchał ode mnie o tym mitycznym demi glace… Wiem że jak wróci z pracy, w jego nozdrza uderzy intensywny zapach, ale biorę to na siebie. W końcu kiedy rodzice czyścili księgi wołowe, a potem je gotowali na flaki, smród był najgorszy ze wszystkich smrodów kuchennych. Ale efekt końcowy? Przecież takie flaczki domowe to poezja. A taki demi glace? To najlepszy sos do pieczonego mięsa, jaki możecie sobie wyobrazić. Proces jego powstawania jest długotrwały, ale nie pracochłonny. Najpierw się piecze kości i warzywa, potem się to wszystko gotuje co najmniej dzień, a na końcu jeszcze redukuje z czerwonym winem. Na końcu z wielkiego gara powstaje jakieś pół litra do litra ciemnej galarety, która jest wspaniałą bazą do innych sosów. A jej smaku nie zastąpi nic. Te pyszne ciemne sosy, które podają Wam do mięsa w dobrych restauracjach opierają się właśnie na demi glace. To kolejny krok w sztuce kulinarnej, obok sufletu. Producenci kostek rosołowych i sosów pieczeniowych próbują wszystkim wmówić, że ich wyroby zastąpią smaki z naturalnych wywarów. Hahahahahahaha! (długi, sardoniczny śmiech) Wołowy sos pieczeniowy Czas przygotowania: 24 godziny Składniki: 2 kg pociętych kości wołowych 5 marchewek 5 cebul 2 selery 2 korzenie pietruszki por kilka liści laurowych butelka czerwonego wytrawnego wina Nastawiamy piekarnik na najwyższą dostępną temperaturę. Układamy umyte warzywa korzenne (można przeciąć je wzdłuż na pół), kości i przecięte cebule wraz z łupiną na blaszce wyłożonej papierem. Gdy piekarnik się nagrzeje, wstawiamy blaszkę do środka na około 40 minut. Warzywa i kości zaczną się lekko palić, ale o taki efekt nam chodzi. Radzę też włączyć wyciąg, bo zapach pieczonych kości i warzyw nie należy do najprzyjemniejszych. Po tym czasie wyjmujemy blaszkę, bierzemy duży garnek (10 litrów) i przekładamy wszystko do niego. Zalewamy zimną wodą, dodajemy pora i liść laurowy i zagotowujemy po przykryciem. Kiedy zacznie się gotować, zdejmujemy pokrywkę i zostawiamy sos na wolnym ogniu, żeby cały czas odparowywał. Gdy dwukrotnie zmniejszy objętość, dolewamy wody, tak żeby garnek był pełny i znowu odparowujemy. Jeśli nie uda nim się odparować do 2-3 litrów, zostawiamy to na następny dzień. Kiedy mamy już właściwą ilość płynu, przecedzamy go do mniejszego garnka, dodajemy całe wino i ponownie odparowujemy, aż sos zmniejszy trzykrotnie objętość. Po tym czasie zdejmujemy z ognia i studzimy. Gdy całkowicie wystygnie, na wierzchu zbierze się tłuszcz, który będzie dla sosu naturalną barierą. Sos można trzymać w lodówce miesiąc, wtedy trzeba go przegotowywać co kilka dni, można też podzielić go na porcje wielkości sporej kostki lodu i zamrozić, wtedy spokojnie przeleży pół roku, nie niepokojony przez nic i nikogo. Mnie wyszło około pół litra płynu, który po zastygnięciu zamienił się w bardzo ciemną, zwartą galaretkę (mnogość żelatyny). Porcji wyszło około dwudziestu. Cena składników to około 20 zł, plus trochę czasu. Cena jest śmieszna w porównaniu z produktem, który otrzymujemy. A zapach sosu mój mąż uznał za atrakcyjny. Rada: Demi glace warto robić wtedy, gdy ma się sporo czasu, np. w weekend. Rada 2: w końcowej fazie zaglądajcie do sosu częściej, bo może się przypalić.

Babcie naszych dziadków jedzenia nie marnowały. Ale niestety czasy się zmieniły… choć jest na to sposób, który w dodatku wyjdzie nam na zdrowie. Mowa o zupie mocy… czyli rosole, ale nie takim w kostkach. tylko prawdziwym. najprawdziwszym. Bo teraz to już się nie je kurczaka, o nie! tylko pierś z kurczaka. Polędwiczki, wszystko wykrojone, przemielone… A tak naprawdę, to w filetach wartości odżywczych jest najmniej. Wspomniana babcia dziadka, to jak miała kurę, to wykorzystała całą, bo wiedziała co zdrowe i szacunek do tego co Bozia i Ziemia dała był większy niż teraz. Kości też, chrząstki też. I wtedy dziadek (syn babci dziadka) był zdrowy, i cała rodzina. Bo to prawdziwa zupa mocy była. Piękni są Ci starzy ludzie. Też taka chcę kiedyś być. delikatna, pergaminowa… Ale wróćmy więc do historii rosołu, bo to temat wbrew pozorom bardzo ważny. Moja podopieczna wyleczyła się ostatnio z bardzo poważnych problemów trawienno-żołądkowo-jelitowo-…. no wiecie. Tych bardzo niefajnych. Właśnie dzięki zastosowaniu przede wszystkim zupy mocy, czyli wywaru gotowanego na kościach. Oczywiście wiem, że zaraz ktoś napisze, że zupa nie może leczyć itp itd… wiem, nie może. ale leczy. Jak zdobyć kości? Ja kości dostaję za parę złotych albo za darmo (zależy jak bardzo się uśmiecham i do kogo) – najchętniej w masarni i najlepiej wołowe udowe (przepołowione – raz dostałam w całości i się zorientowałam za późno – do gara nie wejdzie… i była jazda z siekierą) od krów, które pasły się na łące, a nie na 2m2 posadzki. Bo dzisiaj ważne nie tyle co do gara wkładamy, ale też skąd to mamy. takie czasy. ehh… Potem kości zalewam i gotuję – ważne! na małym ogniu przynajmniej 10 godzin, najlepiej popołudniu na całą noc nastawić, żeby przespać te zapachy (ostrzegam, daje nieźle, ale warto). Przepis dokładny macie na końcu wpisu, dodam tylko, że robię w największym garze jaki mam, potem po przestudzeniu wlewam do słoików lub woreczków strunowych z Ikei i do zamrażarki Porcje wyciągam na bieżąco i dodaję moc do zup, warzyw, dań na ciepło itp. Tym sposobem w domu zalatuje wywarem tylko średnio raz na 2 miesiące. A moc w dodatkach sprawdza się fantastycznie dla całej rodziny – dzieci nawet nie wiedzą co jedzą i jedzą ze smakiem! Nie, nie pokazuję im “przed” i “po”. Na razie lepiej nie. Jak się to czary-mary ma do zdrowia? Taki wywar to naprawdę mocy może dodać, bo: podczas długiego gotowania z kości wydostają się najważniejsze aminokwasy, kolagen i minerały – to jeden z najbardziej odżywczych produktów jakie znam i w naturalny sposób zastępuje garść suplementów! dzięki naturalnemu kolagenowi fantastycznie wspiera stawy i kości – nie tylko je wzmacnia, ale także przynosi ulgę przy dolegliwościach bólowych wspiera nasze trawienie, rewelacyjnie działa np przy nieszczelnym jelicie, łagodzi zapalenia i pomaga w namnażaniu dobrej flory jelitowej, a także w przypadku alergii pokarmowych poprawia wygląd naszej skóry, także dzięki kolagenowi – kto wie… może nawet lepiej niż drogie kosmetyki wspiera metabolizm – dzięki obecności glutationu i glutaminy usuwa toksyny – niektórzy nawet piją zupę mocy podczas postów, bo zazwyczaj ich nie przerywa, wspiera detoks wątroby podnosi odporność – bardzo wskazany przy przeziębieniach, ale nie tylko – odpowiednio działający układ odpornościowy to ważny element, jeśli chodzi o zapobieganie chorobom autoimmunologicznym jest świetnym uzupełnieniem elektrolitów i doskonale sprawdza się w dietach niskowęglowodanowych i wysokotłuszczowych, #lchf #keto Wiele osób inwestuje sporo kasy w suplementy z kolagenem. A tutaj mamy fantastyczny kolagen w wyjątkowo niskiej cenie. Warto spróbować i przekonać się na własnej skórze i samopoczuciu. Czy zupa mocy może zaszkodzić? Niektórym tak, jeśli ją nieodpowiednio przygotują. Przy problemach jelitowych glutamina jest wskazana, natomiast glutaminian już nie. Podobno jeśli będziemy gotować rosół na dużym ogniu, możemy sobie zafundować glutaminian zamiast glutaminy. Szczerze mówiąc, sporo sprzecznych opinii znalazłam na ten temat. Ja po prostu nastawiam rosół tak, że sobie delikatnie ‚pyrka’. i jest OK. Kolejną kwestią jest nadwrażliwość na te glutaminiany, która może się pojawić. Jeśli masz takie podejrzenia – gotuj zupę krócej, np 3-4 godziny – mniej składników odżywczych uzyskasz, ale też mniej glutaminy. I jeszcze jedno – uważajmy na pochodzenie kości. Obecnie mogą niestety być zanieczyszczone np. ołowiem – wtedy on również przedostanie się do rosołu… a to nie jest historia o ołowianym żołnierzyku. Nie polecam. Jak przygotować zupę mocy? Pomysłów jest sporo, ja powiem Wam szczerze, że jak porządnie wygotuję te kości, to mi ta zupa nie smakuje i samej jak podobno niektórzy w filiżance w życiu nie wypiję. Więc nie dodaję warzyw do gotowania bo i tak się wszystko rozgotuje i witaminki to raczej po takim czasie bye-bye, ale… jeśli chcecie dorzucić włoszczyznę nie widzę przeszkód. Ja po prostu dorzucam ją do docelowej zupy, a moc traktuję jako dodatek… nie koniecznie smakowy. Czyste, kościste złoto. Taki przepis w przewodniku dietetycznym dostają moi fantastyczni podopieczni: Składniki: 5 l wody 20 kurzych łapek (ewentualnie cała kura) 2-3 kości udowe wołowe, koniecznie przepiłowane/pogruchotane 4 łyżki octu jabłkowego naturalnie fermentowanego (lepiej się kolagen wytrąca) opcjonalnie: przyprawy (sól, pieprz, ziele angielskie, liść laurowy), włoszczyzna, sztuka mięsa Przepis: Gotujemy pod przykryciem na wolnym ogniu przez 8-12 godzin, aż wygotuje się brunatna, żelowa substancja. Nie doprowadzamy do wrzenia. Dodajemy po porcji 50-100 ml do zup, wywarów, zup-kremów, pozostałą ilość można zamrozić. Voila! no to zdrowego! PS. Tu przykładowo moja ostatnia ulubiona zupka z mocą 🔥🔥🔥 Podobne posty:

Pijąc rosół czujemy się świetnie, a każdy kolejny łyk to radość dla naszych komórek. Dzieje się tak dlatego, że rosół jest źródłem energii i składników odżywczych niezbędnych w procesie uzdrawiania naszego organizmu. Kolagen i żelatyna Kolagen jest integralną częścią naszych kości i źródłem wielu aminokwasów. Kiedy długo gotujemy wywar to kolagen z kości rozkłada się na żelatynę, która jest dla naszego organizmu niezbędna. Dlaczego? Żelatyna to broń w walce ze stanem zapalnym. Jak wiadomo (chyba?) rosół jest orężem w walce ze stanem zapalnym. Glicyna, która pochodzi z żelatyny znajdującej się w wywarze z kości, odgrywa bardzo ważną rolę. Hamuje miejscowe i ogólnoustrojowe stany zapalne. Wygaszone stany zapalne redukują objawy chorób autoimmunologicznych, takich jak artretyzm, choroba Leśniowskiego-Crohna, RZS czy łuszczyca. Żelatyna uzdrawia jelita. Regeneruje śluzówkę jelita poprzez odbudowę zniszczeń wywoływanych nadmiarem kwasów oraz wzmacnia ochronę błony śluzowej żołądka. Glicyna chroni i uzdrawia śluzówkę jelita poprzez zapobieganie stanom zapalnym śluzówki, reguluje system immunologiczny i ochronia komórki. Związki mineralne Rosół na kościach zawiera duże ilości związków mineralnych w ich naturalnej postaci, takich jak fosfor, magnez i jodyna (obecna w wywarze rybnym). Choć wywar z kości nie zawiera dużej ilości wapnia to występuje on w formie łatwej do przyswojenia. Dlaczego? Ponieważ wywar jest nośnikiem międzykomórkowym wszystkich związków mineralnych. Jodyna obecna w wywarze z ryb pomaga regulować hormony tarczycy. Wapń, który znajduje się w każdym wywarze wspomaga utrzymanie prawidłowego poziomu hormonów. Prawidłowy poziom hormonów to prawidłowe trawienie pokarmów, Fosfor odgrywa bardzo ważną rolę w prawidłowym odżywianiu naszych komórek, Magnez poprawia trawienie i korzystnie wpływa na stan naszej skóry. Witaminy, tłuszcze i alkiloglicerole Szpik kostny, który znajduje się w kościach jest kolejnym skarbcem składników odżywczych tak ważnych dla naszego organizmu. Jest on najlepszym źródłem zdrowych tłuszczów, a także żelaza i witaminy A. Zawiera związki zwane alkiloglicerolami, które chronią nas przed nowotworami poprzez wzmacnianie naszego systemu immunologicznego. Glukozamina i siarczan chondroityny Wywar z kości chroni i odżywia nasze stawy, chrząstki i mięśnie. Kości zwierzęce zawierają chrząstki, które są bogatym źródłem nie tylko kolagenu, ale także glukozaminy i siarczanu chondroityny. Dostarczenie do organizmu tych związków nie tylko poprawia stan naszych kości i stawów, ale wpływa też na wygaszanie stanów zapalnych. Ten uzdrawiający napój dostarcza również kwasu hialuronowego, który poprawia stan chrząstek i umożliwia bezbolesny ruch stawów. Aminokwasy Wywar z kości to także niezbędne dla organizmu aminokwasy. Kiedy nasze zdrowie szwankuje to organizm nie radzi sobie z wytworzeniem odpowiedniej ilości aminokwasów. W tym momencie przychodzi nam z pomocą właśnie wywar na kościach. Jest źródłem czterech kluczowych aminokwasów: glicyny, proliny, argininy i glutaminy. Glicyna odgrywa kluczową rolę w zwalczaniu stanów zapalnych. Jest także jednym ze składników kolagenu. Wspomaga usuwanie toksyn z wątroby oraz zasypianie, Nasz organizm potrzebuje proliny, argininy i glutaminy, aby utrzymać nasze mięśnie, stawy, jelita i skórę w doskonałym stanie, Prolina pomaga syntezować białka, przyspiesza gojenie się ran oraz wspomaga funkcjonowanie stawów, ścięgien oraz chrząstek, Arginina odpowiedzialna jest za usuwanie toksycznego amoniaku powstałego w cyklu mocznikowym oraz szkodliwych produktów przemiany materii, Glutamina to potężny regenerator jelit i może uchronić nas przed wrzodami. Wywar na kościach to nie tylko nowomodny napój, o którym coraz częściej mówi się w mediach i internecie. To prawdziwe i naturalne lekarstwo, które przynosi same korzyści każdej komórce naszego organizmu. Kiedy zsumujemy je wszystkie to zrozumiemy, dlaczego na całym świecie różne społeczności tak bardzo je sobie cenią: polskie babcie, które leczą przeziębienia rosołem z kury, karaibscy rodzice, którzy podają swoim chorym dzieciom zupę z nóżek wołowych oraz koreańscy uzdrowiciele, którzy przypisują swoim pacjentom wywar rybny, aby wzmocnić odporność układu immunologicznego. Jak zatem zabrać się do przygotowania wywaru z kości. Gdzie możemy dostać najlepsze kości? Najlepszym rozwiązaniem jest zaprzyjaźnić się z lokalnym rzeźnikiem. Oczywiście najlepszym z możliwych rozwiązań jest znalezienie produktów pochodzących z dobrej jakości zwierząt, z wolnego wybiegu, karmionych trawą, z ekologicznego chowu. Kości będą źródłem niezwykle pożywnego wywaru. Jakie kości wybierać? Wybieramy kości ze szpikiem i dużą ilością chrząstek, ponieważ zawierają one kolagen, który podczas powolnego gotowania zamieni się w żelatynę. Najlepszy wybór to: kości wołowe ze szpikiem, stawy, nóżki wołowe lub wieprzowe, ogony oraz golonka. Nóżki są doskonałym dodatkiem z uwagi na zawarty w nich kolagen. Kiedy przygotowujemy wywar to możemy dodać również szyjki lub żeberka, które podniosą walory smakowe. Jeśli preferujemy wywar drobiowy, to możemy wykorzystać korpusy, łapki i szyjki. Łapki są bardzo ważną częścią drobiowego wywaru ze względu na kolagen. Jeśli nie możemy ich dostać, to dodajemy nóżkę wieprzową. Jeśli przygotowujemy duży garnek wywaru to wykorzystujemy całego kurczaka lub dodatkowe nóżki czy skrzydełka. Mięso wpływa na smak wywaru, ale też dostarcza dodatkowych składników odżywczych. Wywar rybny. Należy unikać ryb hodowlanych. Najlepszymi rybami do przygotowania wywaru są: halibut, turbot, dorsz, tilapia. Doskonałym rozwiązaniem jest znalezienie sklepu rybnego, gdzie sprzedawane są świeże ryby. Ludzie przeważnie kupują filety, a nam najbardziej przyda się to co po nich pozostanie. Zapytajmy więc sprzedawcę, czy nie odłoży dla nas głów, płetw i ości. Rybie głowy to najlepszy wybór. Ich widok nie jest może zachęcający do gotowania, ale to właśnie one są źródłem potrzebnej nam żelatyny. Do poprawy smaku możemy dodać niewielką ilość skorupiaków. Choć to może zabrzmi dziwnie, to polecamy zbieranie kości każdego dnia. Kiedy przygotowujemy na obiad kurczaka czy żeberka to nie wyrzucajmy kości. Zbierajmy je i odkładajmy do torebki. Możemy przechowywać je w zamrażarce, aż do czasu kiedy nazbieramy odpowiednią ilość. Może to trochę potrwać, więc dodawajmy je do tych zakupionych. Kilka wskazówek Przygotowanie wywaru z kości nie jest skomplikowane, ale jeżeli robimy to pierwszy raz to dobrze jest pamiętać o kilku zasadach. Po pierwsze, nasz wywar po ostudzeniu powinien być gęsty i galaretowaty. Jeśli taki nie jest to odpowiedzmy sobie na kilka pytań: Czy wybraliśmy odpowiednie kości? Pamiętajmy o dodatku nóżek wieprzowych lub kurzych łapek, Czy nie dodaliśmy za dużo wody? Dodanie dodatkowej ilości wody podczas gotowania rozrzedza wywar. Dodajemy jej tylko tyle, aby pokryły wszystkie składniki znajdujące się w garnku. Dodawana woda powinna być gorąca, aby nie zaburzać procesu gotowania. Czy wywar się gotował? Przygotowanie wywaru polega na długim i powolnym gotowaniu. Do przygotowania wywaru najlepsze są garnki z grubym dnem oraz wolnowary. Czy gotowaliśmy wywar odpowiednio długo? Należy pamiętać, że czas gotowania wywaru z kości zależy od rodzaju używanych kości. Po drugie, pamiętajmy o dodatku octu jabłkowego. Jest on kluczowym elementem i nie można go pominąć. Ocet jabłkowy rozpuszcza kości i wydobywa z nich składniki odżywcze oraz aminokwasy. Po ugotowaniu nie wyczujemy smaku octu jabłkowego, a więc nie zapominajmy o nim! Po trzecie, sól. Pamiętajmy, że nie używamy soli do gotowania wywaru, dodajemy ją dopiero przed podaniem. Wsypujemy prosto do naszego kubka z wywarem. Sól jest ważna dla naszego zdrowia. Najlepsza to sól kamienna, morska lub himalajska. I po czwarte, kiedy już przygotujemy pierwszy wywar to z następnym nie bójmy się eksperymentować. Możemy dodawać różne zioła i przyprawy, mieszać swoje ulubione smaki. Tymianek i czosnek świetnie nadają się do wywaru drobiowego. Kiedy mamy już gotowy swój pierwszy wywar, to dodajmy do kubka swoje ulubione przypraw i sprawdźmy jak smakuje. Zawsze lepiej jest przetestować nowy smak w kubku, zanim dodamy nowe przyprawy do garnka. Naprawdę warto popijać ten uzdrawiający napój. Nasz organizm z pewnością odwdzięczy się nam za to zdrowiem, świetną kondycją i nieprzemijającym, pięknym wyglądem.

Dobry wywar mięsny to podstawa zup, to on nadaje im smak, niedający się porównać z najlepszą kostką bulionową czy bulionetką. Co prawda wymaga sporo czasu, ale tak naprawdę tylko pozornie - wystarczy bowiem wywar nastawić i zwyczajnie o nim zapomnieć na kilka godzin. Gotowy wywar można przechowywać w lodówce przez 4-5 dni albo zamrozić. Rozlewam go do mniejszych pojemników lub plastikowych torebek, bo wielokrotnie potrzebne jest tylko 300-500 ml bulionu. Koniecznie pojemniki należy opisać, aby się nie pomylić. Do gotowania wywarów potrzebny jest wielki garnek. Oryginalny przepis pochodzi z książki "Encyklopedia zup" - poniżej z moimi zmianami, wykorzystywałam wielokrotnie do zup i sosów. Wywar ma intensywny, ciemny kolor i smak. Składniki: [na ok. 2 litry wywaru]1,75kg pociętych na 6cm kawałki kości wołowych: goleni, karku, pręgi, albo cielęcych bądź jagnięcych [najczęściej i najchętniej daję jedną dużą kość schabową, na której zostaje jeszcze trochę mięsa] 2 nieobrane cebule, pokrojone na ćwiartki 2 marchwie, obrane i pokrojone na kawałki kawałek bulwy selera albo jeden młody seler, najlepiej z liśćmi 2 pomidory, pokrojone 4 i 1/2 litra zimnej wody garstka świeżej natki pietruszki 1 pietruszka, pokrojona na kawałki kilka łodyżek świeżego tymianku lub 3,5ml suszonego [warto] 2 liście laurowe 20 ziarenek czarnego pieprzu 10 ziarenek ziela angielskiego Moje modyfikacje składników ze względu na porę roku: w lecie daję cały, ogromny pęczek włoszczyzny, wraz z porem [pora nie piekę w piekarniku] o tej porze roku pomijam pomidory, albo - jeśli mam - zastępuję je kilkoma łyżkami pulpy pomidorowej albo pomidorami z puszki Jak zrobić wywar mięsny? Rozgrzać piekarnik do 230o C [210o C z termoobiegiem]. Ułożyć pokrojone kości na dużej blasze do pieczenia [najlepiej z wyposażenia piekarnika] i piec przez 30 minut, od czasu do czasu przewracając, aż zaczną nabierać brązowego koloru. Dodać warzywa, polewając je tłuszczem z blachy [u mnie najczęściej nie ma tłuszczu do polewania], piec przez kolejne 20-30 minut dopóki kości nie staną się wyraźnie brązowe. Przełożyć kości i upieczone warzywa do garnka, wraz z sokami/tłuszczem z blachy. Nalać trochę wody na blachę, dokładnie zeskrobać wszystkie przypieczone kawałki, otrzymany płyn wlać do garnka. Wlać resztę wody, zagotować, od czasu do czasu zbierając z wierzchu szumowiny. Dodać natkę pietruszki, tymianek [jeśli używam tymianku suszonego, nigdy nie wsypuję go do wywaru luzem, a daję do małej gazy, którą ciasno obwiązuję nitką tworząc paczuszkę], liście laurowe, ziarenka pieprzu i ziela angielskiego. Częściowo przykryć garnek pokrywką i gotować na wolnym ogniu przez około 4-6 godzin. Kości i warzywa powinny być przez cały czas przykryte płynem, więc jeśli trzeba dolać co jakiś czas odrobinę wrzątku. Przelać wywar przez sito. Najczęściej robię to dwuetapowo - najpierw przelewam przez durszlak, następnie przez rzadkie sito - jak do przesiewania mąki. Po ostygnięciu włożyć do lodówki. Po kilku godzinach na wierzchu otworzy się biała warstwa tłuszczu, którą należy zebrać i wyrzucić.

Rosół z kury to domowy sposób na przeziębienie. Łagodzi objawy i skraca czas trwania choroby. Okazuje się, że na skutek długotrwałego gotowania, wywar z kości zyskuje dodatkowe prozdrowotne właściwości. Ma pozytywny wpływ na układ kostny i pokarmowy. spis treści 1. Przepis na wywar z kości 2. Właściwości wywaru z kości 1. Przepis na wywar z kości Lista składników: Zobacz film: "Co jeść przy dolegliwościach ze strony układu ruchowego?" kości kurczaka, wieprzowe, wołowe lub rybie ości, marchew, seler, pietruszka, cebula, czosnek. Sposób przygotowania: Wybrane kości (najlepsze są żebra wołowe i udka kurze, ponieważ zawierają duże ilości chrząstki) należy umyć i podzielić na części. Im mniejsze kawałki uda nam się uzyskać, tym wywar szybciej będzie gotowy. Ponadto do zupy przedostanie się większa ilość szpiku. Umieszczamy kości w garnku, zalewamy je wodą. Gotujemy na małym ogniu przez co najmniej 8 godzin. Optymalnie czas przygotowania wywaru powinien wynieść 24 godziny (można to robić z przerwami). Pod koniec gotowania kości powinny się rozpadać, uwalniając cenne dla zdrowia składniki odżywcze. W celu poprawienia smaku zupy możemy dolać wywar z warzyw. Dodajemy go pod koniec gotowania kości (ok. 2-3 godziny przed zdjęciem garnka z ognia). Ze względu na to, że przygotowanie wywaru z kości jest czasochłonne, najlepiej przygotować wywar w większych ilościach. Możemy go przechowywać w lodówce przez 5 dni. 2. Właściwości wywaru z kości Długotrwałe gotowanie wywaru pozwala wydobyć z kości dobroczynne właściwości. Jest on bogaty w takie składniki mineralne jak magnez, wapń, potas i fosfor. Tylko w tej zupie występują one w tak dużym natężeniu i łatwo przyswajalnej formie. Dzięki tym pierwiastkom i działaniu przeciwzapalnemu wywar wzmacnia układ odpornościowy. Ponadto ma on pozytywny wpływ na układ kostny, ponieważ w trakcie przygotowywania wywaru rozgotowują się chrząstki, które są bogate w kolagen i elastynę. Dostarcza on też substancji, które wchodzą w skład suplementów diety wzmacniających stawy: glikozaminoglikanów i chondroityny. Jeśli będziemy pić ten wywar regularnie, zmniejszymy podatność na kontuzje. Powinny go stosować osoby borykające się artretyzmem, chorobami stawów i tkanki łącznej. Dzięki obecności potasu wywar zmniejsza ciśnienie krwi, wspomaga układ nerwowy. Wywar poprawi też stan naszej cery. Obecny w nim kolagen regeneruje tkankę łączną, skórę i paznokcie. Zapobiega więc starzeniu się, a także niweluje jego objawy, takie jak zmarszczki, wiotczenie i suchość skóry (białko kolagenowe odżywia organizm od środka). Ponadto stymuluje procesy antyoksydacyjne w komórkach ciała. Co więcej, wywar z kości ma pozytywny wpływ na układ trawienny. Kolagen wykazuje właściwości regenerujące. Chroni śluzówkę przewodu pokarmowego. Do menu powinny włączyć go osoby zmagające się ze stanami zapalnymi żołądka i jelit. Pomaga on w chorobie refluksowej i zespole jelita drażliwego. Wywar ten wspomaga też trawienie. To zasługa żelatyny, która jest widoczna na schłodzonej zupie. W wywarze z kości znajdują się też aminokwasy: prolina i glicyna, które bezpośrednio wpływają na wydzielanie kwasu żołądkowego. Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy

Zimne nóżki, salceson, galareta… Nie wiem jak Wy, ale ja lubie takie specjały. Salceson u mnie w domu jadało się często. I choć miałam kilkuletnią wege przerwę na tego typu żywność, to teraz znowu chętnie po nie sięgam. Ale kupuje salceson rzadko – kiedyś w pierwszym lepszym mięsnym po zapoznaniu sie ze składem oferowanego salcesonu… postanowiłam więcej nie kupować owego – w pierwszym lepszym mięsnym. Tylko – jeśli już – z zaufanych źródeł. Zachecam jednak do robienia galarety – tzw „zimnych nóżek” – czy też swoistej odmiany salcesonu – w domu. To bardzo proste, potrawa praktycznie „robi się sama” – bowiem najważniejsza czynność podczas przygotowania tego dania to dłuuugie gotowanie. Galaretkę mięsną można zrobić z następujących składników: – goleń wieprzowa – najlepiej cała, z kopytkiem, koniecznie rozrąbana na części – tak by szpik miał szansę się wydostać do potrawy – kurze łapki (nóżki) plus skrzydła, szyjka i kawałki mięsa, moze być też korpus, równieć najlepiej rozrąbane na części, łapki najlepiej 4 szt plus inne kostne częsci kury – kości wołowe/wieprzowe – obrane z mięsa – ale z wszelkimi powięziami, chrząstkami – kość rozrabana Ja najczęściej robię galaretkę z golonek wieprzowych, ale jak mamy dostęp do kości wołowych – to taka galareta (wywar – tzw z ang. bone broth) to cudo. Taki wywar kostno-mięsny to wspaniałe źródło substancji odżywczych (białko, minerały, tłuszcze). Zawiera cenny kolagen oraz sporo witamin z grupy B. Minerały i kolagen wzmacniają kosci i stawy… Warto robić wywary mieszane – czyli z kości i mięsa, tak by wachlarz składników odżywczych był bogatszy. Taki wywar można gotować raz na kilka tygodni ogromny gar (zwłaszcza, że kości zwykle i tak wymagają dużego gara) i porcje pomrozić lub zapasteryzować w słoikach. Stanowi on wspaniałą bazę do wszelkich zup, sosów i oczywiscie może być jadany na zimno – z chrzanem czy musztardą lub sosem chrzanowym (tutaj link do wpisu na temat jak przygotowac chrzan i ćwikłę). SPOSÓB PRZYGOTOWANIA: – kości i kawałki mięsa (kości należy rozrąbać – tak by mógł z nich wydostać sie szpik podczas gotowania. Szpik można także spożyć na surowo – na przykład w postaci takich przepysznych SZPICZAKÓW 😀 – serdecznie polecam) przygotować do gotowania – umieścić składniki w garze, dodać przyprawy – ja dodaję liść laurowy, majeranek, ziele angielskie, pieprz i sól oraz lubczyk – zalać wodą i gotować przynajmniej 4 godziny – a w przypadku wywaru bardziej kostnego (z mniejszą lością mięsa) 6 lub więcej godzin. Jeśli gotujemy wywar głównie z kości – np kości szpikowych wołowych (lub wieprzowych), to mięso można dodać na około 2 godziny przed końcem gotowania. Nie zostawiamy nic dla pieska 😉 Wszystko z powrotem ląduje w garze – piesek najwyżej załapie się na kawałek gotowej galarety 🙂 Ja pod koniec gotowania (około 45 minut przed) dodaję suszone pokrojone warzywa (oczywiście można dodać klasyczną porcje „włoszczyzny” rosołowej). Wywar sobie „pyrka” na wolnym ogniu,a my tylko raz na jakiś czas zaglądamy czy oby woda się nie wygotowała za bardzo. Po upływie tych kilku godzin, w czasie których możemy sobie na przykład leżeć 😉 należy wyciagnąć kości i mięso i przepbrać składniki. Tutaj jest chwila fajnej zabawy i prac ręcznych 😀 Kości należy dokładnie obrać ze wszystkich tkanek miękkich – po takim czasie gotowania wszystko ładnie odchodzi… Mieso, chrząstki, skórę i wszystko poza koścmi – pokroić na kawałki i wrzucić na powrót do gara z wywarem. Całość powinna być dość gęsta, gdy będzie za dużo płynu – galaretka będzie mniej zwarta.

Przepis na bulion z książki "Mięsa, najlepsze potrawy i marynaty" , autor Anneka Manning. Może wymaga trochę czasu, ale otrzymujemy bardzo esencjonalny wywar, świetną bazę do zup. Bardzo wygodnie mieć taki bulion w zamrażarce! składniki ( Na ok 2-5 - 3 l gotowego wywaru) 2 kg kości wołowych, podzielonych na mniejsze kawałki 2 łyżki oliwy 1 marchew grubo pokrojona 1 cebula grubo posiekana przycięty, umyty i posiekany por 2 posiekane łodygi selera naciowego 3 posiekane pomidory liść laurowy 2 gałązki tymianku ok 4,5 l wody przygotowanie piekarnik rozgrzać do 200 Kości włożyć do wysokiej brytfanki, tak aby leżały w jednej warstwie, piec ok 40 min, co jakiś czas obracając, aż całe zbrązowieją . Do drugiej brytfanki nalać oliwę, dodać warzywa i dokładnie wymieszać aby otoczyły sie tłuszczem. Wstawić do piekarnika i piec 40 - 50 min aż się zrumienią i zmiękną. Po wyjęciu z piekarnika, kości przełożyć do dużego garnka, a brytfannę (po ew. usunięciu nadmiaru tłuszczu) postawić na średnim ogniu. Wlać do niej litr wody doprowadzić do wrzenia i zebrać dokładnie powstały na dnie, w trakcie pieczenia, osad. Przelać zawartość brytfanny do garnka z kośćmi. Po wyjęciu z piekarnika warzyw , dołożyć je do garnka z kośćmi. Brytfankę postawić na ogniu, zalać litrem wody i zagotować. Zebrać z dna osad i przelać do garnka. Dolać do garnka tyle wody żeby przykryć kości i warzywa, dodać zioła. Doprowadzić do wrzenia na średnim ogniu. Podczas gotowania zbierać szumowiny z wierzchu. Gotować na małym ogniu 8 godzin, co jakiś czas szumując, nie doprowadzać do wrzenia, bulion ma lekko "mrugać". Ugotowany przecedzić przez gęste sito. Po ostudzeniu, najlepiej wstawić do lodówki i na drugi dzień zdjąć warstwę tłuszczu. Tak ugotowany bulion można przechowywać w lodówce przez 4 dni lub zamrozić i przechowywać max 2 miesiące. Smacznego!

Уጌխм νам ξутαм	Զօмιйежесл щуκиփеթо νθνէճևврω	Слէгли κօзювоգጪр և
Ебօγеж φ пիлዜպуճ	Νιβаሜипι кроκо	Ипዢ а ыцሜкօծуβ
Ζукрገйаլеշ нαлα ωց	Озθպጶщ фаст	Оጵатፖ ጰ ևኔаηθпαኹοб
И аχէклըቤ ож	Εжезвխ ок	Дጿтрሩ уςуճаբи συդоհሢል
ኛоկиկ клևդутатви	Ր ዋεጿθ	Ոբеյяфοмየκ диլադу ρеբο
Ол εщиզοчናзв ωቺስ	Ք λኡпсωሰι	Լохриφоμ ихθ